Perehmusejo avautu Liušunvuaralla
Koštamukšelaini, Viena-etnokeškukšen johtaja kerto uuvven musejon avuamisešta Vuokkiniemeššä Liušunvuaralla. Vanhoja vehkehie on kerätty entiseh latoh, kumpani oli tuotu Vuokkiniemeh Ponkalahešta.
— Miun ukko käytti vielä tätä latuo ta šillä on varmašti yli šatua vuotta. Ponkalahešta še šiirrettih Liušunvuaralla, enšikši jotta šäilyttyä ta toisekši meijän perehen talouštarpehilla. Nyt še šeisou talon takana, kerto Julija.
Julija šano, jotta on valokuva, missä näkyy, jotta lato on kakšikerrokšini. 20—25 vuotta takaperin še tuotih Liušunvuaralla ta šilloin ei ollun mahollisutta rakentua šitä šamoin kakšikerrokšisena. Jo ammuin Julijalla oli unelma järještyä lavošša musejo, noin 15 vuotta ajatuš oli kypšymäššä.
— Konša mie rupesin keryämäh vehkehie äijän mitä löytyi Ponkalahešta, niistä taloista, kumpasien isännät lähettih pois kyläštä, lakoissa oli äijän vanhua tavarua. Šiitä pereheššä ta kyläššä tiijuššettih, jotta mie keryän entisen elämän vehkehie ta rahvaš tuotih ne miula. Ken ymmärtäy vanhan tavaran hinnan še tuou šitä šäilyttämiseh musejoh eikä vie roškien paikalla. Näin kokomuš ni keräyty. 15 vuotta hil’l’akkaiseh nämä vehkehet keräyvyttih kokoelmah ta šiitä vain muutomašša päiväššä šain innoššušpotun ta järješšin musejon, lisyäy musejojärještäjä.
Esillä on miehien ruatokaluja, esimerkiksi viisi höylyä ta Šuomešta tuotu taša. On vehkehet, kumpaset joka koissa oltih: korvot šuuremmat tai pienemmät. On vanha, vain hyväššä kunnošša olija värttinä. Jotta šäilyttyä še, esineh annettih Julijalla. Värttinä on toimija ta voipi käyttyä šitä muasteri-oppiloissa.
Nyt Julija tahtou järještyä musejošša opašretkijä ta kirjuttua joka vehkehen nimi karjalakši ta venäjäkši. Kertuo ne ihmisillä ta šamalla opaštuo kieltä šekä näyttyä, mitein šitä vehkehtä käytettih.
