Vepsän rahvahan tradicijoiden mödhe
Ezmäižen kerdan Kvarcitnii-külän sijaližes kul’turpertiš pidetihe vepsän kul’turan fol’klorfestival’. Sen nimi oli ”Vepsän rahvahan tradicijoiden mödhe”. Praznikaha ühtniba openikad Šokšun školaspäi, sädaikollektivad Šuotjärvespäi i Ladvaspäi.
Necil čomal tal’vpäiväl külän eläjil oli hüvä voimuz kosketadas vepsän kul’turanke, tradicijoidenke, kundelta čomad muzikad, kacta lapsiden ezitusid, nähtas tutabidenke i hüvä mänetada aigad. Sädajad meletaba, miše festival’ abutab kaita Änižröunan tradicijoid, tugedab sädaikollektivoid i abutab kehitoitta tradicionaližid radonmahtoid.
Lapsed ühtes aigvoččidenke vaumičiba erazvuiččid nomeroid. Hö kargaižiba, pajatiba, vändiba kantelel, ozutiba sarnan, lugiba runoid, starinoičiba kanzan tradicijoiden polhe.
Rahvahan sarn om üks’ fol’kloran päžanroišpäi. Kaikuččel rahvahal om ičeze sarnoid, miččiš om ozutadud rahvahan kolorit. Šokšun školan openikad ozutiba sarnan ”Kut uk möi lehmän”. Lapsed lujas hüvin vaumičihe, pagižiba kodikelel. Sarn oli ilokaz i lujas tuli mel’he kacujile.
Festivalin adivoiden edes eziniba kaks’ Ladvan muzikškolan läpsiden sädaikollektivad: ”Ojaine”-ansambl’ Šoutjärvespäi i ”Hobedaižed jäntked”-ansambl’ Ladvaspäi. Lapsed ičeze ohjandajidenke vändiba čomid vepsläižid, karjalaižid i suomalaižid melodijoid stribunikoil.
Šokšun vanhad eläjad Jurii Mugačev i Mihail Pidžakov pajatiba adivoiden täht pajoid ičeze kodikelel. Vepsän kul’turan tedai, kaikiden sijaližiden etnokul’turižiden praznikoiden hengenlibutai i sädai Jurii Mugačev mugažo ihastoiti adivoid vändol stribunikal. Hän ühtneb kaikihe vepsläižihe praznikoihe Änižröunas, iče kirjutab pajoid vepsän kelel i muzikad niihe, tegeb suren radon vepsän kul’turan i kelen kaičendan täht. Mihail Pidžakov mugažo ei seižu azjata. Hän om täuz’ energijad i väged. Äjan tegeb ičeze rahvahan tradicijoiden kaičendan täht. Hänen ”Paimnen pajo” lopi festival’an i jäti siš hüvän tundmusen.
Festival’an aigan adivod voiba ühtneda melentartuižehe mastar’-klassaha, miččen vaumiči Vera Sergejevna Ostova. Hän lapsidenke tegi ”Jumalan sil’män” nitišpäi. Se kaičeb ičeze omištajad i kaikid pertin eläjid pahaspäi.
Praznik tuli lujas čoma, kacmata sihe, miše rahvast oli vähä. Oli mel’he nähta vanhoid eläjid, äjad tuliba praznikale čomiš vepsläižiš sädoiš, scenal kului vepsän kel’, a kacujiden keskes – eläb vepsän pagin. Praznikan lopus Šokšun külän administaracijan pämez’ Viktoria Butorina andoi festivalin ühtnikoile diplomoid sanudes lämid sanoid kaikile tulijoile.
Festival’ lopihe, henghe jäiba vaiše hüväd tundmused. Tahtoiše, miše nece festival’ tuliži hüväks tradicijaks küläs. Mugoižed azjtegod toba äi ihastust kut lapsile, muga aigvoččile-ki, abutaba kaita vepsän rahvahan tradicijoid, sidoba sug’pol’vid.
